Her insanda zaman zaman olduğu gibi
bugün kendimi masalların kafdağında
kaf’ın henüz keşfedilmemiş bir adasında
çöllerin en büyüğü olan sahra çölünde
kalmış ya da terk edilmiş yalnızlıkta
ne ölü ne diri uyurgezerin biriymişim
ser sefil his ediyorum nedense kendimi





Hayal mi hayalet mi çağıran tanıdık
bir sesle biri varmış gibime geliyor
örümcek ağıyla örülü bekarhanemde
öylesine güzel ahenkli yürekten gelen
yalvarırcasına çağıran ağlayan çocuk sesi
dayanamayıp düşüp peşine gidiyorum sesin

Kediler yıldızlara bakarak bulurlarmış yönü
ama ben yerini yurdunu bilmiyorum ki sesin
su alan gemi için yıldızlar pusulalar ne işe yarar
ne bir kedi ne kaptan olmam bana bir fayda sağlar

Devam ediyor yürekten gelen yalvaran çocuk sesi
sesin ısrarıyla kendime geldiğimde olduğum yerde
divanda uzandığım yerde uyuklar olduğumu anladım
silkindim miskinliği sıyırıp attım sese kulak verdim
mutfak camı önünde hovarda çakırı yalvarır gördüm
ah çapkın çakırcam sen misin dedim mamasını verdim
Yalvaç/ 2006