Kimi, ince bele, gül endâma vurulmuş,
Kiminin gönlü sırma saçlara takılmış,
Zeytin gözlere, kiraz dudaklara ne ağıtlar yakılmış...

Bir tanem, güzelim,
Gül dudaklım, saçları gül ibrişimlim,
Gözleri menevişlim,
Bahar güneşinde açmış papatya yüreklim
Ben, böyle sıcak, böyle kar gibi beyaz,
Böyle sevgi dolu bir yürek görmemişim.
Sevmeden edememişim.
Ama ben, hiç birinden değil,
Vurgunu ellerinden yemişim.
Ellerini, okşamaya kıyamadığım,
Ellerin, sevmelere doyamadığım...

Avcunu, parmaklarını öperim teker teker,
Hepsinin ayrıdır tadı,
’Sevmek’, olmalı herhalde bunun adı...
Ben, en çok ellerine vurgunum doğrusu;
Ellerin; yanmış yüreğime akan serin su,
Ve avcumda bir kadife dokusu,
Ellerin; gül kokusu, yasemin kokusu, karanfil kokusu....

Yavru kumrular gibidir ellerin, elime konduğunda
Ellerinde bir yürek çarpar, duyarım;
Can verir ellerime...
Çekinirim öperken, sanırım ürküp kaçacak,
Ellerin narin, ellerin yumuşak, ellerin sıcak...
Korkarım bir gün, aklımı başımdan alacak,
Ellerin
Sebebim olacak...

Ünal Beşkese