çıkıyorum uzaklaşıyorum hızlı hızlı ışık hızından daha uzun bir yokla gidiyorum artık yolum boyunca satırlarım asfalt oluyor, şuanda, nebir, ağaç, nebir, güneş, nebir, gölge, nede bir serinlik, yok. buyolumun, başında, ilerisini, asfaltın, bitiminde, göre bilecekmiyim, bende ,merak etmiyorum. edilen, bir şey var ise, oda sizin hala dünyada vakit kaybetmenizdir, diye de düşünmüyor değilim desemde nekadar doğru olur yada olmaz farkındamıyım onu bile bilemiyor halde olabilirmiyim acaba ben, şuanda bu asfalt bitene kadar.Keşke sizlerde beni anlıya bilecek kadar aptal yada akıllı olabilseydiniz, diye düşüncelere dalmak istemeden hayatımın son anı bile olmadığını bile bilen, bir kavram içerisinde hala bir ışık dan daha hızlı bir yol aldığım halde çözmüş değilim, diye düşünmek istesem keşke. ama bu yol insanı alır götürür sonunu herkez benim kadar merak eder ama sağdece bu yolda bunların hissine kapılır insan. hayvanları bilmem.