Açık bir kitap
bir melodi
tekrarlanan yankı
nakledilen bir ağıt

ufuk çizgisinin
cömert çağrısı
boğuk bir gökyüzü
maziye doğru puslu bir yol

rüzgar asi çalıyor
bu devasa bir zafer senfonisi
ya da her gün
savaşlarımı ayakta tutan bir müzik

ve manolya kokusu için
adanan adak
görüş alanı dışındaki şeylerin
devasa çayırında

zihnimde yansıyan
denizler gibi mavi şiirler
kum taneleri ve göksel taşlar

açık bir kitap okuyorum
aklımda mavi gözlü bir kadın
önümde güneş dolu kasabalar
griye çalan erozyona uğramış tepeler

bilinmeyen insanların yürüyüşünü izliyorum
ufka doğru süzülen yıpranmış yüzleri
yansıma belleğinin sularında parlıyor

söyledikleri şeyleri duymuyorum
yine de sessizce onları dinliyorum
bu sadece onları değerli kılan bir jest

ve hatırlıyorum, tümünü değil
sadece birkaç kayıp maziyi
yıpranmış bir sandığın dibinde

bir elveda sonrası hüzün
bir bakış sonrası sessizlik
ayrılık yüz yüze başka bir kesinlik

kalbim sandığın dibinde yaşlanmış
rahat uyuyor yosun tutmuş yatağında
yine de yaşamak güzel
hâlâ dünya güzel bir yer...



Suskun//