EN SONUNDA

Bir elâ gözlü yârin kapısında kışladım
Mutlu olması için öz nefsimi taşladım
Tamtakır oldu gönül bir vefasız uğruna
Yetmedi en sonunda ömrümü bağışladım

GÖZÜNÜ KISKANIRIM

Dikenler benim olsun, güller deresin ey yâr!
Cefa bana revadır, sefa süresin ey yâr!
Gözünü kıskanırım nazar kıldıklarından
Her nereye bakarsan beni göresin ey yâr!

MÂZİDE HER NE VARSA

Âşığı usandıran sevdiğinin nazıdır
Yâr alnındaki yazı, alnımdaki yazıdır
İçimdeki mezarda mahşeri bekler sırrın
Mâzide her ne varsa içimde bir sızıdır

HİCRAN YURDU

Öncelikler değişti, evveli ahir ettik
Açıldı sır sandığı, gizliyi zahir ettik
Bazen dağları deldik, bazen düştük çöllere
Dünya hicran yurdudur, vuslatı tehir ettik

ÖLÜMSÜZLÜK PEŞİNDE

Hazır mıdır insanlık yaklaşmakta olana?
Gerçeği teslim ettik bir kuru kör yalana
Beyhude dolaşırlar ölümsüzlük peşinde
Acep rastlayan var mı bu dünyada kalana?

KÜLLENİR HATIRALAR

Teselli pınarında gönlümü avuturum
Düne dair ne varsa dizimde uyuturum
Unutmam desem bile inanma ey sevgili!
Küllenir hatıralar, seni de unuturum

M. NİHAT MALKOÇ