Hayat ne garip.
Suların bağrında eriyen tuz gibi.
Eriyor zamanın zembereğinde.
Dahada garip olanı ise insanlar.
Büyümek için sevinir.
Küçülmek için üzülür.
Yıllar yılı gülüp oynar pervasızca.
Acaba yaşadıkları hayatın.
Muhasebe kaydı var mı ellerinde.
Niçin kar yağmış simsiyah saçlarına.
Pamuklar gibi lapa lapa.
Çimenler niye fışkırır.
Topraktan pervasızca.
Bu kelebek niçindir.
Aydınlık şafaklarda niye öter çilhoroz.
Çayırlar çimen salar doğaya.
Kuzukulakları dağılır gelişi güzel.
Yemlik, kekik ve çakşırlar.
Dal verir dağların yamaçlarına.
Yabani hindibalar.
Koyun koyuna yatar.
Karlar altında.

Aras nehri coşar.
Hazara name götürür.
Sevdalı turnalardan.
Oysa hayat ne garip.
Bin bir güzelliklere rağmen.
Dört nala koşuyor zaman.
Son sürat.

En acı olanı gem vuramamak hayata.
Hayat trenine kement atamamak.
Ne kadar güzel olsada hayat.
Ölümün sessizliği içini yakar.
Bir ömür.
29.03.2018 Muammer KARS