Kimseler görmez,
Duymazlar sesini,
Kokunu bilmeyen o sırra eremez.
Bir ben duyarım en derinden,
Gözlerin karanfil kokar;
Dudakların yasemen.

Karanlıktasın,ürkek
Düşünceli bir eda yüzünde,
Geniş alnına ışıklar değmiş,
Haşa!Var mı böyle bir ten yeryüzünde.
Duramam,kalkarım hemen yerimden,
Gözlerin karanfil kokar;
Dudakların yasemen.

Elim ermiyor,
Varamıyorum bir türlü sana,
Kaldırımlar yakıyor ayaklarımı.
Bir kanat vuruşunla çıktın semaya,
Ne olur dön artık gittiğin yerden,
Gözlerin karanfil kokar;
Dudakların yasemen.

Ne yapmalı da avunmalı,
Yokluğun ki güvercin sürüsü,
Yalnızlığa nasıl kanmalı.
Bildiğim tüm şarkılarda sen,
Gözlerin karanfil kokar;
Dudakların yasemen.

Seslenişim sanadır:
Ey,mavi bulut,
Yalnızlığımın çoğul türküsü;
Yokluğum senden yanadır.
Ne yana baksam bir tek sen,
Gözlerin karanfil kokar;
Dudakların yasemen.

Düşündükçe seni,
Usul usul bir yağmur başlar,
Ebemkuşağına durur tüm duygularım.
Bir ümitle yeşerir içim yeniden,
Gözlerin karanfil kokar;
Dudakların yasemen.


Güneri ÇOLAKKAYA
2008-01-11 BURSA