Ulusal onur ve de vatanı için,
Evlatlarını bile feda ederdi..
yine eder bu millet...

Devran döndü bu kez iki binli yıllarda,
Hortum ve soygunun diz boyu bataklığında,
Bütün kanı zorbaca ve de yıllar boyunca..
İçimizdeki asalaklar ve de global ortaklarınca,
Vampirler gibi de namussuzca emilip;
Dahili bedhahların da üstün katkılarıyla,
Finansal ırzımıza da geçildikten sonra;
Ah, emperyalistler amacına ha ulaştı, ha ulaşacak!..

Dört asır sonra eski Musul’da,
Memed’im yine kahpece getirildi tuşa!
Ne olur ağlama sen ve de hiç utanma,
Canına kurban olduğum, canım memed’im...

Geç değil, hem de pek çok yakında,
Ata’mın emri ile yeniden bu millet,
El ele verip de yine ayağa kalktığında,
Dahili.. harici hiç farketmeyecek,
Tıpkı Sakarya’da ve Dumlupınar’da, Emperyalistlere en büyük dersi verdiğimiz;
Geçilmez olan Çanakkale bayırlarında ki gibi yine..
Susturup kalleş ağızlarını
Açamamacasına bir daha;
Ve tıkıp da tüm soysuzları b.k çuvallarına,
- Sevr’in lafını ediyorlar ya -
Bu kez kesin farz oldu..
Lozan’ı onlara bir kez daha imzalattırıp;
Derin b.k çukurlarına gömeceğiz..
Tek tek ve birer birer yeniden hepsini!..

İşte o zaman,
Ey benim ulusum ve
güzel Askerim,
Sevgi ve onur çiçekleriyle dolu bir gelecek,
Yeniden yeşerecek yine bütün vatan sathında;
“Yurtta da sulh, cihanda da sulh.” diyerek,
Onurlu yaşayacak sonsuza dek tabi ki Türkiye’m,
Gururla, şerefle ve de ilelebet sonsuza dek!..

Yalçın Öner
19.Mayıs.2003