sait
panco’yu anlatıyor
ben seni

panco
sait’in yalnızlığını giyiyor
bir akşam üstü
bir tiyatro çıkışı
sait
bir avuç kum
panco
bir çakıl taşı..


ne kimseler biliyor
ne bir çakıl taşı ısınıyor
sait’in yüreğinde..


topal
aksıyor adımları
güne yürürken düşüyor
acı kavun tadında
gülüşleri..


gözlerinde
mor menekşeler
kızıla vurmuş
yüzün
ak bir benek kulağına yakın
seni anlatıyorum
sait’in
panco’yu anlattığı gibi...



panco seni bilmiyor
sait de bilmiyor gerçi
ben de bilmiyorum
bu aralar
hangi buza değdiğini
hangi kara konduğunu


gel diyorum sana
panco da sait’i çağırıyor
gel
elini tutuyorum senin
panco
kolunu omzuna atıyor sait’in
dördümüz
ve
dörttte iki yaşam
dörtte iki yokluk
ve
serseri
ve
avare bir tanıklık
gökyüzüne
suya
toprağa


içimizde açılan
kenarlarında nesrinler açan
bir boşluğa düşüyoruz
arada bir
ben
tutuyorum senin elinden
çıkarıyorum
oysa
yüreğin orda
nesrinlerde takılı..

panco’yu anlatıyor
sait hala
dinle
sesi gelir kulaklarına
bir deniz esintisi gibi
ötelerden.

ben
ben de seni anlatıyorum
gözlerinde mor menekşeler
yüreğin yüreğime sarılmış
bir sabah vakti
gün pencerede
gece
bir dal kırçiçeği


pıhtılaşıyor
zamanla
yüreğimize döktüğümüz her şey..




18/03/2018
ödemiş