Bir gölgem var benliğime ait
Bir de adresinden uzak satırlar
Kaç kez kaleme alınabilir hasret
Kaç defasında insan kaderine ağlar

Tebessüme uzak hüzne yakın sol yanımda
Geceler hasret feryadı ile ayıldı
Yaşadım, eğer belirtisi varlığımsa
Fakat aşktı sol yanımda yaşamın maksadı

Arayışımın rotasız oluşunda yalnızlığımı
Umudun gölgesinde hüsranlara
Yazarken araladım kader kitabını
Dilim lal oldu varmadım mürekkebin sahibine isyanla

Takvim yapraklarına not aldım
Her dua sonrası kaderimi
Döndüm kendi içimde aradım
Bahtsız gönlümün sebeplerini

Ararken sebepleri sonu hep belliydi
Beyoğlu sokaklarında bir kadehin başucunda
Kendimle konuşurken bulurdu dostlar beni
Onu ararken ifadesiydi benliğimin kaybolduğuna

Şayet yok ise nasibim her şeyden vazgeçip
Düzenine alışamadığım bu dünyada
Bu aciz bedeni dört kolluya koyup
Ebediyet ile nokta koymak istiyorum yalnızlığa