Kadim medeniyetin, antik çağlarda başlar,
Miladın öncesinde, siten döşenmiş taşlar.
Depremler diz çöktürdü, gözlerden taştı yaşlar,
Nice zorlu çağları, çileyle yaşadın ya…
Mazin atiye yolcu, ufkuna bak Antakya!

Roma’nın izleri var, yaslandığın dağlarda
Toprakların kazılmış, höyüklü ovalarda.
St pierra Kilisesi, oyulmuş kayalarda,
Antik Titus tüneli, su yollamış deryaya,
Dalın meyve verirken, kök salansın Antakya!

Bekeaa vadisinden, Hama’dan geçip gelen,
Asi nehir kıvrımla, akışta gönül çelen,
Gönlü yüce milletiz, hamiyetle yükselen,
Beldende el açıyor, mazlum diller duaya,
Misafirin duası, makbul olur Antakya!

Geçmişinden armağan, uzun çarşı bedesten
Ulu cami haşyette, yükselen ulvi sesten,
Huşu ile dinlenir, gönül çelen her besten.
Sabah açılsın gözler, dalmasınlar rüyaya…
Lahuti manayı sez, davete uy Antakya!

Hani gelmişlerdi ya, İsa havarileri,
Şirkten duvar ördüler, putların bekçileri.
‘’Ey kavmim uyun!’’ dedi, onlar Hak elçileri
Camii Neccar’ında, Petrus Yunusla Yahya,
Şehit Habib-i Neccar, sende yatar Antakya!

Künefeyi tatmayan, tatlı yedim demesin
Yemeklerin nefistir, Oruk’la gündemdesin.
Harbiye’de şelale, asude iklimdesin.
Zeytinin hası sende, yağı değer dünyaya
Defneyi sabun için, imbikten süz Antakya!

Havra kilise cami, hoşgörü ortamında,
Sorgulanmaz hiç kimse, ibadet mekânında.
Her değer tescillidir, inançlar makamında,
Kuran’da geçen mesel, Yasin’de okunur ya…
Anadolu bağrında, gül kokarsın Antakya!

Gidip gezmemek olmaz, mozaik müzesini
Mistik çağ mahareti, taşla taç düzmesini.
Nakışlına hayranlar ister göz süzmesini
Sokollu külliyesi, mekân olmuş gedaya,
Antikasın dünyaca, gören söyler Antakya!

Dünyadaki her değer, yer bulur şehrimizden,
Yaşanırsa silinmez, izleri yârimizden.
Tarih’in sayfasından, okunan mazimizden.
Şahsiyet nemalanır, dalar ince manaya,
Doyumsuz tatların var, can sofrası Antakya!

Şair senden bahsetti, mısra düzdü durmadı,
Bayezid-i Bistamı, Kırıkhan’da kalmadı.
Kırk asırlık Türk yurdu, asla esir olmadı.
Kurtuluşta ilk kurşun, Dörtyol’da sıkıldı ya…
Kurtuluş destanını, kanla yazdın Antakya!

Mehmet Demirel