siren sesleriyle gitti o sevgililer
ressamların tablolarında yaşanıp bitti o seviler
mısrası yankılanıyor nar çiçekleri kanarken şiirlerin
gülümsüyor uzakta bir gemi dudaklarındaki o ıssız limanlara
bir ışık dalı süslendi bahar yetişemedim seni okşayan sulara

çiçeklenmek bazen dağların doruklarında
meltemlerin estiği deniz kıyılarında seni yenilmiş gövdeme yeniden eklemek
zaman ve sonsuzluk arasında sen hiç gitme herkesinkine benzeyen sevdamdan
gözlerinde uzak bir ülke özlenir
güvercinlerin tünediği avlularda unuturum hayatın dışında kalmışlığımı
ırmakların çağıltısı alaca karanlık gönlüme ayazlar getirdi
bir masal perisiydim okuduğun en gülümser masalda
bir ışık dalı süslendi bahar yetişemedim seni okşayan sulara

hatırla stefan manolya kokan baharlarda ne çok ağlamıştın düşlerimizdeki bahçede
yabanıl kucaklarda örselenmiş sevgilerle bir beyaz mendil içinde
yarınsız dünsüz öylesine yenildiğimiz kalabalıklar
bir düş penceresi kuralım seninle ey sevgili yeniden
küllerime basıp geçme küllerim bir gazeldir hep yarım okunan
bazen aşk en güzel kadının sesi gibidir
kuşatılmıştır göğsü tufanlarla
bazen yağmurlarda ıslanan ıslık çalan sevgili yarım aşklara
gövdesi kıvılcım dolu hüzünle buğu gibi yükselir o an
bir ışık dalı süslendi bahar yetişemedim seni okşayan sulara

badem ağaçları ayrılık demek bak bir ırmak soğumuş küllerimizden
dolu dolu bu bahar yine gözlerin
avuçlarımda tozlaşan kelebek yaşamın çetrefilliğini bir anlık anımsayış
sen yine de gitme yaslı eşiklerde açan çiçeğim anılar penceresinden

Ömriye KARATAŞ
16.03.2018