Dilim varmıyor bitti demeye
Yüreğim kabullenmiyor sineye çekmeye
Böyle bitmemeliydi bu aşk hikayesi
Daha begonyalar dökmedi son çiçeğini

Hep bir suçlu aramaktı tek derdin
Acı çekmek fıtratında var bu sevginin
Yastığa başını koyduğunda
Rahat edecek mi vicdanın senin
Kader deyip sıyrılamazsın işin içinden
Atma suçu başkasına
Yüzemezsin sevda denizinde

Ne zaman hayal kursam
Düşlerim mavi değil
Gökyüzü dönüşür kızıl renge
İçimi bir korku kaplar
Sanki güneş doğmayacak ısıtmayacak beni

Senin gözlerindi benim dünyam
Transa geçiyor buluyordum huzur
Değişme kal olduğun gibi
Yüreğimdeki sevginin tek sahibi

Aşk bir kere sarmaya görsün bacayı
Dürülür senin de defterin
Gözün görmez hiçbir şeyi
Farkına varsan da gerçeklerin

Hani bazen istemediğin bir durumla karşılaşırsın ya
Elinde sihirli değnek yoktur değiştiremezsin
Tükenirsin dertlerinin ezikliğinde
Alırsın eline kağıt kalemi
Anlatamadıklarını dökersin beyaz sayfaya
Söze sen diye başlarsın gelmez gerisi
Şiirlere dökersin yine de
Kelimeler yuvarlanır dudaklarında
Gözyaşların siler her satır başında

Doğum sancısına girer yüreğin
Ağlamaktan bitap düşersin
Kurur gözlerinin nemi acır kirpiklerin
Ayakların sürükler bilinmezlere seni
Yine de yüreğine söz geçiremez gidemezsin ...





Refik
15 . 03 . 2018
İstanbul