Siz hiç kaybolmak için çıktığınız gece yolculuğunda,
Onun kapısına giden ayaklarınızla kavga ettiniz mi?
Tabanlarınızı hırsla yere vurdunuz mu?
Kapısının ziline uzanıp sonra vazgeçerek,
Defalarca tekrarladınız mı bunu?
Arkanızı dönüp kaçmak için sokağa daldığınızda,
Geriye bakmadığı için isyan ettiniz mi başınıza?
Sahi yaptınız mı bunları?
Gidip ile gelmek arasında yürüyüşleriniz zincirlendi mi?
Ah, bir de anılar sessizliğinde anılanlar;
Fotoğraflara dalıp, dokunarak dokunamamaya iç geçirdiğimiz...
Başınızı elleriniz arasına alıp,
Beyninize hücum eden uğultuları siz de mi def ettiniz?
Ben daha da ileri gidip,
Acaba’ları salladım elimle.
Yetmedi küfürler savurdum, tövbekar dilimle...
İçimde ne varsa kaldırıp attım hepsini,
Kıyı bucak süpürdüm.
Bir güzel yıkadım yüreğimi,
Sonra da duvarlarıma umutlar sürdüm.
Şimdi en kötüsünden daha iyiyim,
Gece yürüyüşlerimi bıraktım ama.
Çünkü bilirim ki uslanmaz deliyim,
Çıkarsam, yine başlarım sokak kavgama...

Kurşunî