Senin gidişinle;
Aydınlığımı kesen tüm gecelerimde,
Yarınlarıma küstüm Baba!
Ve kırgın ve mahsun yüreğimle
Döküyorum gözyaşlarımı,HAYATIN GÖZLERİNE...




Gittiğin yollara bakakaldım ardından;
Sana seslenişlerimle kül rengine
Boyandı sana özlemlerim...
Giderken beni emanet ettiğin sağnaklarda;
Boyumu aşan acılar kondu ,
Minik yüreğimin üzerine...
Oysa emanet ettiğin sağnaklardaydı karanlık!
O karanlıkta SENDEN OLAN BİR CAN VARDI!
Gamsız yüreğini ikiye bölmesi gereken;
BİR ÇOCUK VARDI !
Onun kalbiyle göremediğin,
Ve hissedemediğin keşkeleri vardı
Ardında bıraktığın..




Keşke hissedebilseydin BABA!..
Ah bir görebilseydin,uykusuz mız mız gecelerimin
Sabahlarını nasıl beklediğimi..
Sanki doğan günle aydınlanacaktı,
Bu sararmış, mahsun kalan minik çehrem!



Yokluğunda bu kadar uzun mu geçecek geceler ?
Bu kadar buruk mu olacak tebessümlerim ?
Giderken bıraktığın yağmurlarla mı ıslanacak oyun bahçelerim?
Annemin bana okuduğu masallarla mı oyalayacağım
Varlığın olmadan kurduğum kırık hayallerimi?



Sensizliğin rüzgarında üşüdü küçük bedenim,
Hasta oldum ,özleminin ateşi başımda,
Titrek sesimle,dilimdeki iki hecedir BA- BAM !
Duyabildin mi beni ?




Evimizin bacasından çıkan duman sen kokuyor hala!
Soludukça nefessiz kalan bir çöl çiçeği oldum BABA!
Yüreğimi ince sızılarıyla kanatan ;
Beni oyalandırmaya çalışan ANNEM’ in masalında
Sen gelmezsen; hep böyle mahsun,
Böyle hasta ve SUSKUN KALACAĞIM!
ARTIK GEL BABA!!

HAZAN YAPRAĞI 19.05.2008