gelsen,
benimle yemeğe çıkar mısın desen


dilimde beliren hazıra nazır evet sözünü saklayıp
şeyy
bilmem ki desem


tam böyle sen bilirsin diyecekken
peki
madem ki istiyorsun
neden olmasın desem


yol boyu yürüken
kabul etmekle hata mı ettim
az daha mı nazlanaydım
ya gözlerinde yer ettiğim merdivenden bir basamak daha düşüp
hafiflediyse ağırlığım
gibisinden bi dünya soruya
acaba düşen bir kale’min daha enkazında kalacak mıyım
yemeğin sonunda
diye
henüz yenmemiş bir yemeğin
iştah kaçıran şüpheleri
yerken içimi


öyle değil mi desen
ben de ne dediğini sormayıp
he desem peşinden


aşk olsun deyip
yüzünden düşen bin parçayı
toplarken yerden
ah keşke olsa diyerek bir yandan
hay benim şansıma desem
içimden


derken,
kurulsak masaya
gelse garson
saysa tek tek
otobüs muavini aksanıyla
ücrete tabi hizmeti


siparişin ardından
bizi karşı karşıya getiren masaya
ayar versek inceden
kalksam
yanına gelsem


öncelikle teşekkür edip
ne zamandır söylemek isteyip
bir türlü diyemediğim bir şeyi itiraf edecekken
gelse garson
pişmiş aşın yanında
buz gibi şaşal suyuyla


ben çabucak
sen aheste viteste sofranın tüm adabına riayet edip
bitse yemeğin
oh be deyip
gelsem yanına


sana söylemek istediğim şey
evelenip gevelenirken dilimde
lafı ağzımdan almaya talip olan dudakların
sus payı verecekken
gelse garson


dese ki
bir arzunuz var mı

niyete tuz ekercesine,,

sonra bitse öğlen
arasıyla


insek merdivenden
hesabı öderken
bahşiş versen garsona


tam çıkacakken teşekkür edip

yine bekleriz dese..