İnsanın düşmanı, kendine kendisi.
Gereksiz istekler, zindanı gönlünün.
Mutluluk çok kolay, yoksa ayrıntılar,
Gereksiz istekler, kardeşi zulmün.

Senin anan baban, şu dedi bu dedi.
Dünde takılı akıl, fikirler çengelli.
Şunu yapmadın sen, ben demedim mi ben.
Mutluluğun zehri, gülmenin engeli.

Olmamış şeyleri, olur gibi saymak.
Geçmişe takılmak, durmadan asılmak.
El sallamadı annen günaydın demedi.
Işıkları söndürüp, kapkara oturmak.

Sevdiğine zulüm, gereksiz istekler.
Bir ben doğruyum, bir ben sadece ben.
Pişman oldum demezler, kızgınlık sonu.
İkinci kişi tali yol, çiğnenmeli enikonu.

İncir çekirdeği büyüktür tüm sorunlardan.
Boştur fındıkkabuğu, boştur bütün olanlar.
Her şey biter pişmanlıklar kalır orta yerde.
Cevabını alamazlar ne oldu diye soranlar.

Her insan eksidir artısı sevdiği.
İnsana düşmanıdır kendisinin dediği.
Karşılıklı antenler kapalıysa, kanallar karışık.
İnsan sevdiğinin düşmanı, bir kendisiyle barışık.

Yıkıntıların sonunda, zamanda silemez olanları.
Giden gider bulur yerini, elde kalır pişmanlıklar.
Anlaşılır her şey, bakınca maziye şöyle derinden
Birçok şeyi alıp gitmiştir, içi boş düşmanlıklar…

Geriye takılı kalmamalı akıl, aynı yerde oturmamalı.
Gereksiz kuruntulardan, geri adım atabilmeli insan.
Sevdiğine sarılabilmeli, hiçbir şey olmamış gibi.
Düşmanlığı kovacak sevgilere de takılabilmeli insan.

Her şeye rağmen sevdiğinin elini tutabilmeli insan.
Takıları olmalı güzel insanların takıntıları değil.
Her sorunu yün yumağı gibi parmağa dolamamalı.
Saman alevi gibi olmalı sorunlarda gülmeyi unutmamalı…

Şuayipodabasi…
21.10.2014/Kepez/Çanakkale