Bir mektup yazıyorum sana uzaklardan

Ortak paylaştığımız yıldızlardın altından

Oksijenini kullandığımız havadan

Bir mektup yazıyorum sana

gecenin sessizliğinde

İçimde anlam veremediğim duygular

Noksanlığını hissediyorum şimdi

Koskoca şehirde yalnız kalmış gibiyim

Rüzgâr değse yüzüme

ağlayacak gibiyim

Sanki bir tufandan,

bir deprem enkazından cıkmış gibiyim

Özledim seni sevgilim

Hem de çok

Gözyaşımı yazamam belki satırlarıma

Fakat gezdiğimiz kaldırımlarda

hala gözyasımın izlerini taşımakta

Gecenin kıyısında seni bekliyorum

Şafağa umut bağladım

belki yolun düşer gezdiğimiz sokaklara

Ve aklına geldiğimde

beni hatırlarsan dinlediğimiz şarkılarda

Yolun tekrar düşerse buralara

Beni göz yaslarımla bıraktığım caddede

Kapılarını sonsuza dek kapatmadığım bu evde

Hala seni bekliyor olacağım

Sözcüklerimin yetersiz kaldığı bir mektup yazıyorum

Gecenin şafakla boğuştuğu

akrebin yelkovanı zehirlediği bu son dem

Ve hala yüreğim senin için çarpıyor

hala seni anıyorum sevgilim

Bomboş odada bir yığın hayallerle

içimi yakan bir özlemle seni bekliyorum

Çünkü çünkü seni çok seviyorum