anlaşılmak
bilmem ki hangi anlayışın kıyısından geçer
yamaçları toz pembe
ararken emsalini bölümüyen diyarlarda
vatanın terk etmiş yetim misali,

zaruriyetin gerekliliği
kaybetmiş kendini çıkar çarkların ziyafetinde,
arasan da bulamazsın
kuluçkaya yatmış
zamanlarda,
armut desem çık
elma desem çıkma neyimize fayda,

her gün
musalla taşı gibi
davetiye çıkaran çıkarana
çömelsen ne gezer ellerin havada
kurşun döksende nafile
hepsi boşu boşuna,

hayat işte
yalnızlıklarda bulmuş nasibini
kısmetsizliğin kulvarlarında
kalabalıklar aslında mumla aranan
bir meçhul
gölgelerde secdeye yatmış
sahipsiz
kimsesiz
özlemlerle kırbaçlanan hasretliğin
bir nevi niyazı,

anlam mana
mantık
yamaçlarına kurban
ne tutan var nede kurtaran
süslü püslü görünüş en ön safhada
neylersin insanoğlu
kılçıklı mekan
fark etmiyor
bugün git yarın gel,
ha memleket ha el
çığrından çıkmış bir cihan
ufukta bir çıyan,
tesellisi
ah bir bilsem hangi han...

(Berlin,12.03.2018)

Talat Özgen