hoppala,
buyur buradan ortala
şimdi sende nereden çıktın düşe kalka büyüttüğüm çocukluğum
kumdan kaleler, kağıttan gemiler, horozdan şekerler devri falan bitti anlasana
yeterince hiç değilmişim gibi piçleştirmesen diyorum artık sende masallarımı
veda bile etmeden aşırdığın mavi misketlerimle içimi terk eden sen değil miydin
anla ve kanma artık uçurtmalarına gökkuşağı bile değmemiş yalanlarıma




inanmıyorum
siz de saklambaçımdaki sobe olmalısınız
kaybolmuşluğum yalnız kendimedir sanıyordum
hem ben çıkılan tüm caddelerin çıkmazında sokağım artık
bana ilişmeseniz diyorum hatta merakta buyurmasanız
ayıldıkça güne bir yudum daha nasıl olsa yutkunuyorum düne
ve bundan size ne, sarhoşluğumda, inançsızlığımda yalnız kendime




biliyorum
bin dereden su getirme işi bana göre değil
hem taşıma suyla da döneceğinden emin değilim keşkelerimin
hiç kuzgunum olmadı olsa haber uçurmaz mıydım sana
uykusu bölünmüş yarasa gibiyim bu aralar mağaralarda
frankestein’la da takıldığıma bakma kan çekiyor galiba
neyse, yörüngesizliğimi de dengesizliğime ver ve beni unut gitsin




tanrım,
sende biliyorsun kuraklığıma çöldüm bir zamanlar
ona, buna, şuna ve hayata kızgındım ve yürüyemeyecek kadar kumdum
biliyorum kılıcının keskinliğinin boynumdaki kire çok yakışacağını
biliyorum elbet, kalbin her mililitre dolumun da beynin de santilitrelerce boşaldığını
bir ucundan da sen tutsan, mukayyet olsan aklıma diyorum
ben olamıyorum da…









ilhanaşıcımartikibinonsekiz