yorgunum azizim yorgunum
bitap düştüm
ah ah...

Ağrı dağında ki kar misali
dert olsa başımda kaldırırım
ama bu aşkın derdi bin Kaf dağına bedel
ve ben omuzlarımda bu yükle yaşıyorum...

kisralara özenirken virane edildim
yıkık dökük bir kalple
ve duvarında yuva yapmış
küflü hayallerim
taştan değil ki yıkılan
hüzün spazmına uğrayan düş parçaları...

yanan ateş bile ısıtmıyor beni
hezeyana uğrayan alevlerin
dumanı bile tütmüyor
üşüyorum aslında ama soğuktan bile bihaberim...

yorgunum azizim yorgunum
pespaye duyguların altında
ah ah...

saçlarım dağınık ve sakallar puslu
öylesine darmadağınık haldeyim ki
binler gelse toplayamaz
hayallerim bir tarafta
düşlerim diğer tarafta
ve ben ortasındayım ecel ile hayatın...

sarıp sarmala desem de hayata
kaçacak biliyorum
gönül zaten terk eylemiş beni
aşk desen yabancı gözlerde
ben ise ömre bile katil diye bakan biriyim...

yorgunum azizim yorgunum
aşktan sevgiden her şeyden
biraz biraz yorgunum
ve ölmek beni daha çok yorar...

Samet Akçar