kanatsız bir mevsimdi kavuşmalarımız
kuytularda bölünen uykularda açılan açelya yalnızlığımız
kimliksiz bir akşamın pencerelerinde söylenen bemol şarkılarımız
polka dansıyla raks ederdi gözlerinde kuşlar
sen gelince kuşlar da gelirdi yağmurlarla
fısıldardı kumrulara içimde biriken arzular

ey aşkın pencerelerinden ömrüme dökülen gül armağanı
bıraktığın bir yazıt gibiyim
vakitsiz açan bir çiçek
genç bir mezar umudum yaşanmışlıklarım ılık bahar çağım
saçlarım nerede kaldı anne
sen tarardın rüzgarlarla saçlarımı nehirler boyunca
lal kelimeler ülkesinde sağıR bir imim
hayat ağacına ölümsüz olalım diye mavi ateşli seviler asmıştık
hatırla lütfen
nehirler boyunca yürüdüm saçlarımı taramadım anne ben kimim

yapay kimliklerimizde yabancı bir iç ben
her insan öteki yüzünde katılık maskesi
her insan gerçeğin tanığı yüzünde yağmur yüklü bir masal
imge ve mit mecaz bir akşamın metafor yalnızlığı
yağmurların sesi öpüyor yokuşlarda yorulan dudaklarımı
kumral rüzgarlar esiyor içinde şarkı söylediğim şileplerin vedalarına
saçlarım nerede kaldı anne nerede ılık bahar yelleri

nehirler boyunca yürüdüm
dilin perdesinde sakladım geceleri söylediğin ninnileri
başucumda göçmen kuşların ıssız masalları
kumral rüzgarlar hazan bahçemizi turuncu bir akşama boyadı
bir ihtimal var elbet diye başlayan şarkılardı
sen söylemedin
içimde yaşayan umuda her mevsim bahar mı sandın
saçlarım nerede kaldı anne
sen tarardın saçlarımı ah koklayamadığım çiçek

yürüdüm nehirler boyunca
dağların uyanışı yalnızlığım
matemli tören her veda
bir parantez içinde sorgularım

Ömriye KARATAŞ
08.03.2018