0
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
864
Okunma
annesini soran o ”çocuğa”
tufan artığıydı gül seansları
zehirlendi çocukluğu sevdamın ,doz aşımından
ki ben zaten çocuktum
çocuğuydum çocukluğumun
visal oldu çıkmazlar
anne beni duyuyor musun
minicik ellerimle uçarı şiirler kazıyorum
oyun parkının çamur zeminine
ellerim gül kokmalı değil miydi
yahut süt nefesim
ben seni sayıklamayı öğrendim
göğsüne kıvanç fısıldamak yerine
dur bari uzaktan bakayım suretine
”bir görüş kabininde”
Farzımuhal
5.0
100% (4)