Insan ne tuhaf be azizimm...
Dün kardeşim dediğini bu gün tanıyamamak ne garip...
Yarınında hayal kurduklarından nefret etmek nasıl mümkün...
Nefret ediyorum derken bile dua larında taşımak onu nasıl bir sevgi??
Hayat diyorum azizim hayat...
Yanmak diyorum yardan öte yanan olmak...
Yorulmak diyorum...dünyadan değil içindekilerden...
Yorula yorula yinede sevmek diyorum...
Unutmak diyorum...unuttum derken bile hatırlamaktan bahsediyorum...
Unuta unuta hatırlamak diyorum...
Umut diyorum...yazın kar yağmasını beklemek diyorum...umutsuz diyorum...
Kırılmak diyorum...kırıla kırıla kucaklamak diyorum ilk baharı...
Heyhat diyorum azizim heyhatt...
Dipsiz kuyunun içinde sonu görmek diyorum...
Şairin hiç tamamlanmayacak siiri diyorum...
Noktası koyulmayacak virgülü...
Bitmeyen kalemi...
Gün süz güneş diyorum..
Nefessiz hayat diyorum
Sadece kalemimin konuştuğu bu fani dünyada ben sukut ediyorum...