9
Yorum
43
Beğeni
4,9
Puan
2205
Okunma


Burası dünya
Viran bir tapınağın kalıntısı gibi
Yok olmuş,
Yokluğa bırakılmış
Tanrısız ve kimsesiz !
Ellerimi uzatıyorum ,
Karşımda tel örgülerle kuşatılmış bir hayat..!
Içinde hiranın dilsiz çocukları
Dinmemiş acılarının öfkesini taşıyorlar bağırlarında
Mevsimsiz iklimler gibi siliniyor ayak izleri toprakta
Ve
Kopmamış çığlıklar dizesi yürekleri
Oysa
Güneş doğsun istemişlerdi gecenin ortasına
Gözyaşları,
Geceye gizlenen karanfil kokusu
Ateşe dokunarak öğreniyorlar sevmeyi
Artık konuşsalar da kimse anlamıyor nefretlerini
çünkü kendi bedenleri bile sıkıyor ruhlarını
Ardı sıra peşlerinden gelen,
Yalancı mutlulukları gibi
.
.
.
5.0
92% (23)
4.0
4% (1)
3.0
4% (1)