Şiirden öte sinemdeki yara
Zamandan ayrı mekânı kesat,
Aşkı ise yüklem bildiğim.

Özlediğim bir özneyim aslında:
Özümde ve sihrinde sevginin
Damalı ve yamalı bir yankıyım.
Gördüğüme kani
Sevdiğime mani
Sevilmeyi temenni ettiğim.

Ne yani, uçsuzluğumda yankı;
Sevdamda ayrı tutulduğum
Serdikçe ömrü
Bir keman yayı kadar gergin
Meylettiğime hükmeden
Nakşeden fikrime,
Bayat bir ekmekten
Dahi vazgeçemediğim
Yine nimeti Rabbimin.

Sevgiden ibaret sayısız hücre
Kopuk sazın teline
Basıp hem de bam tonunda
Git diyen
Gecikmeli bir beyan.

Deli ferman
Dağınık harman
Ötelendiğim şerre
Örselendiğime binaen
Gök gözlü annemden mi ibaret
Sevdiğini terennüm eden?

Bir ıslıkta
Yüklendiğim hazandan dahi
Medet uman
Sonra da savrulduğum dalıma
Sirayet eden yaramda
Eksilen bir yanım
Eriyen gözyaşım
Akabinde bir mısra derlediğim
Şiir hükmünde
Hangi yalansa
İnanmaya meylettiğim.