İÇ SES

evren diyorum
evren sırları bir türlü çözülmeyen
nice gizemlerle sarmal
adeta kısır döngü
ki
kendi etrafında dönen

evren de dünya
dünyada ben-i Adem
ve ben

yaftalanmış bir kere
savana da vahşi hayvan

gereksiz katliam yapıp
işkembeden konuşan insan
sırrını çözmeye çalışırken evrenin
kesilircesine nefesi
aykırı sözler söyler iç sesi
savaş savaş savaş

uzakta kükreyen aslan
düşünüp durur
savana geniş
ganimet bol
şükürler olsun ki biz hepimiz hayvanız
barış barış barış

mazbut bir yaşam
ben-i Adem
bir inanca da sahip insan
öyle ki
aç gözlü
haksız gururu
onu yerden yere vuran

bazen mutlu
çokça mutsuz
nankör
tefekkürsüz
tevekkülsüz
ve doyumsuz

rehavet uykusunda insan
düşlerken mutluluğu
uyanınca yitirir o naif duyguyu
pişman olmuşçasına arar çocukluğunu

oysa mutlu bir yaşam için
ne prensip gerek
ne de bir kural
mutlu olmak isterse insan
sadece vicdan yeter
insan olmaya karar verdiği anda
coşar içinde ölü deniz

Efkan ÖTGÜN