Aslında bu evrende birçok şey ona yazıldı.
Güllerin kokusu mesela, o içine çeksin diye yazıldı.
En güzel kitaplar, sen oku diye,
Altı çizilesi sözcükler, belki bir yerde çizersin diye yazıldı.
Keşfedilmeyi bekleyen şarkılar, oturur da bir deniz kenarında dinlemek istersin diye bekliyorlar.
Bekletme onları.
O deniz kenarındaki martılar var ya,
Martılar senden ekmek istiyor, ekmeksiz bırakma.
Oradaki simitçi amca mesela, simitleri sıcak sıcak getirdi, sen alırsın diye.
Sahil boyundaki yol çalışması var ya, sen yürürsün diye yaptılar.
Belediyeye bizzat ben söyledim, varlığından haberdar ettim onları, ertesi gün başladılar projeye.
Gökyüzü sen bakarsın diye masmaviymiş, bilmiyordun biliyorum...
Kimseye deme bunu, kıskanırlar.
Deniz mesela, gökyüzüne kavuşmaması falan hikaye,
Gökyüzüne kavuşma meselesi değil ondaki,
Sana manzara olmak onun sebebi.
Denizin güzelliğine sebep sensin.
Ahmed Arif,
Diyor ya,
"İki ellerinden öperim. Yaz, ruhum."
Oradaki eller sana ait olmayı istermiş.
Son olarak bu şiiri ben sana yazdım, okumazsan yarım kalır.
Yarım bırakma şiirimi.

Sesli şekilde dinlemek için kanalımdaki video linkim: www.youtube.com/watch?v=yVuWBl3A9Jc