Ey can üzülme...
Tan yeri ağardı
Gece gündüze meyletti.
Can çekiştirmekte karanlık.
Her şeyin sonu var ya
Vardır mutlak aydınlık.

Ey can Üzülme.
Hiç bir şey ebet müddet kalamaz
Tıpkı güzellikleri elimizle kaybettiğimiz gibi
Çirkinlikleri de kovacağz
iteceğiz elimizin tersiyle
Hadi oradan utanmaz
Seni ben çağırmıştım farkında olmadan
Kanmıştım makyaj kokan boyalarına
Aldanmıştım cilveli oynaşlarına
Meğer sen sen değilmişsin
Sen o sun
Oda şeytan
Şeytansa düşman
Ve can senden ırak
Sen kahpe bakışlı
Sen yılışık suratlı
Sen hep aldatan
Karanlık gecelerin yosması
Haydi oradan
Defol
Yıkıl karşıkdan
Diyorsan cesaaretle

Ey can üzülme
Düştüğün gibi kalk
Yüreğin yetiyor
Bileğine güven
Olamaz deme olacak her şey
Yeter ki karar ver
Bir kez daha sarıl hakka
Ya hay de yürekle
İnanarak
Sarıl sımsıkı hakka
Bağlan Hüdanın yoluna

Ey can üzülme
Zindan Yusuf’a mezar olmadı
Ateş İbrahim’i yakmadı
Deniz Musayı yutmadı
Çöller Güllerin efendisini kaybetmedi
Kızgın güneş Bilal’i yakmadı
Hakkın ipine sarılan kaybetmedi

Ey can üzülme.
Zindan saray olduysa
Ateş güle döndüyse
Denizler yol olduysa
Çöller efil efil esen serin rüzgarları solukladıysa
Düşün anla ve anlat
Hak geldi
Batıl zelil oldu
Hak zafer nasip edecek
Maznun murada erecek
Muradı ilahi budur
Sabret,
Şükür et
Dua et
Gayret et
Bunlar kuldan
Zaferse
Allah’tan dır Allahtan