Bukle hüzünlerdir
İçin dağınıklığında ilk yanan.
Şeref verdiğin yürektir
Şiirlerle darmaduman
Ettiğin varlığın.

Ne hüsran ne yalan barınır
Şiirin ara duraklarında
Ne hazan ne kış mesafeler koyar
Kinden, kirden ırak dizelerde
Tomurcuk açtığın.

Bir serenattır her yeni gün
Yine efkârın dağıldığı
Bir buse tadında
İçimlik sudur
Olsan da feryat figan.

Yandan yana süzüldüğün
Deli frak yine
İklimlerin şerrine yenik düştüğü
Zaman zaman
Ve ansızın ayrı düşmekle mükellef
Kılındığın varlığın.

En derin yarık:
Bir kelamına türküler çığırdığım;
Bir selamına
Yüzlerce sene ayrı düşmüşçesine
Çaresizliğinle konakladığın yüreğin.

Yine dingin bir huzmede
Serpişen büklüm büklüm
Hüzün ansızın tezahür eden,
Arsız bir tanım
Asılsızlıktan öte yalanların zikri
Kınında nice şiirsel zümre
Yine günü biçen yanılgıdan çıkıp da yola
Varamamak yarına.

Derin bir ukde günden geceye sızan
Yalın bir tekerleme.
Sözcükler çıbanbaşı:
Gece düşmeden gözlerime
Son bulacağına dair bir inancı asla
Çok görmeyin bana.
Dağınıklıktan arda kalan
Yana yakıla uzandığım…