Gramofon um yok ama
Hafıza kartını öyle bir sokuyorum ki yuvasına
Öyle bir yumuyorum ki gözlerimi
Zaman
Mekan
Alt üst oluyor
Bin dokuz yüz altmışlar
Yetmişler
Seksenler
Çocuk oyuncağı

Çocuk oyuncağı yani zamanda yolculuk
Sana dokunmak
Çocuk oyuncağı
...
Pikapta neşet çalıyor
Daha yeni besteliyor yani son türküsünü
Kayıtta ona eşlik ediyorsun

Play ve rec düğmesine birlikte basınca
-Nasıl oluyorsa oluyor-
Kopyalıyor insanın sesini bu meret
Ölümsüz kılıyor
...
"Hep sen mi ağladın
Hep sen mi yandın
Ben de gülemedim
Yalan dünyada

Sen beni gorünce
Mutlu mu sandın
Omrümü boş yere çalan dünyada"
...
Sonra güncelliyorsun kendini
Silkinip
Uyanıyorsun yani uykudan
Ne gramofon kalmış
Ne neşet
Ne yar

Ruhunu yitirmiş bir insan yığını
Kokusunu yitirmiş domates
Hıyar

Pet şişeden içilen su
Esprisini yitirmiş bir sürü din
İlim
Blim
Felsefe

Hormon basılmış aşk
Su katılmış dostluk
Terazisiyle oynanmış insanlık
...
Hızla
İçine kapanıyorsun
Hızla

Bir annenin yavrusunu koruma refleksi
Bir babanın
Kokusundan anlaması düşmanı

Hafıza kartını
Öyle bir sokuyorsun ki geçmişe
Öyle bir damar buluyorsun ki bileklerinde



"Ah yalan dünya da
Yalan dünya da
Yalandan yüzüme gülen dünyada..."

savrulmalar şubat 2018