Elimle beslediğim nankör kedim elveda
Her bahar mevsiminde karlar yağdı düşüme
Islanarak buz tutmuş roman olmuş bu sevda
Arayıp sayfaları, benim için üşüme

Düşün güzellikleri yaşanmamış yarını
Sırtına sar toprağı sonra savur kahrını
Sende olsaydı keşke firavunun imanı
Yıkarak sarayları benim için üşüme

Ne tarlaya git çalış, ne bir tas çorba kaynat
Numaralar eskimiş, sözlerse dünden, bayat,
Dostum bu ne muhabbet, yemede yanında yat
Kapat şu kapıları, benim için üşüme

Sağım solum bomboşmuş boşuna yaşamışım
Yangınlara koşarken söndürürüm sanmışım
Koltuğaymış selamı zavallı meslektaşım
Sildik o dosyaları, benim için üşüme

“Kuzum” dediğim kızım, atamadığım tacım
“Hasret kaldım” sandığım, iki kardeş, üç bacım
Dokunma anacığım dokunma dinmez sancım
Giy artık kışlıkları, benim için üşüme..

Allah’ın yarattığı alemdeki varlıklar
Elimi uzattığım beynimdeki varlıklar
Çıkmaz paslı çiviler gönlümdeki varlıklar
Yürüyüp de yolları, benim için üşüme.

ŞUBAT-2018