Bazen sevdalar üşümeye başlar,
Duygular kara bulanır korkarak
Alaca karanlıkta tükenişi bekler durur,
Çırpınışlar başlar duyuların hazzında,
Kalp atışın hızlanır,soğuk bedende terlersin,
Göz önünden sıcak anılar geçmeye başlar,
"Ah yüreğim, ah özlemim," diye geçirirsin içinden,
Bağrın üşür, dudaklarından vurgun yersin,
Hissizleşen bedenin,kalem tutamayan ellerin,
Duygulara kifayetsiz bakan gözlerin,
Anlamını yitirmiştir artık
Sen sana yabancısın dır
Aşka uzak,sevdaya ırak
Yüreğine özenle yerleştirdiğin sevgin se,
Tükenişler de...
Dalarsın yine anılara,
Melek bakan gözlere,kelebek misali narin yare,
Kokusunu duyamadığın çiçekler tüter burnunda,
Günahsız, masum sevdan her an koynunda...
Kimse farkında değildir sendeki fırtınanın,
Bazen dile vurursun dinleyen olmaz,
Bazen dökersin kaleme, okuyan bulunmaz,
Sende yüreğine yazarsın ara ara...
Her aşkın tükenişin de açar açar okursun,
Kimseler görmez karlı yüreğini,üşüyen bedenini
Kimseler işitmez çaresizliğin sessizliğini,
Ne acılar çektiğini,sevgilerin ihanetini,
Kimseler bilmez...
Sen bil ki yüreğin ilk bırakıldığın yerdedir...