Ben seni çok sevdim.
Bir sevgili sıcaklığında değil belki,
Bir can dostun özleminde sevdim.
Yalandan uzak,riyasız,
Yarattığın dürüst dünyanın ışığında sevdim.
Sana yağmurlarımı anlatmayı sevdim.
Yaşadığım şehrin ruhunu arındıran,
Sen misali inceden inceye damlayan nisan yağmurlarını,
Ve toprağın o tarifsiz kokusunu,
Uçsuz bucaksız yeşilliklerin ortasında
Dansedercesine salınan,
Birbirine aşık kan kırmızısı gelincikleri,
Güneş sarısı papatyaları anlatmayı sevdim.
Yoğun insan kalabalıkları arasında,
Hissettiğim yalnızlığı kovalayan
Dost sesini,
Hırçınlığını,isyankarlığını,sitemlerini,
Tüm bunlara inat yok olmayan şirinliğini sevdim.
İple çektiğim akşamları anlattığın küçük hikayeleri dinlemeyi,
Paylaşma özlemini,
Seni tanıdıktan sonra uğurladığım
Artık yetersiz kalan zamanlarımı sevdim.
Siyah beyaz renklere inat,
Yaşam tuvalimi
Yedi renk düşüncelerinle renklendirmeni,
Özlemi,hasreti,paylaşmayı,
Ve insan sevgisini aşılayan bu ’’ candostum ’’ oyununda,
Bana verdiğin özleyen rolünü sevdim.
Bir şarkının ezgisinde,
Bir şiirin dizesinde,
Ortak heyecanları tatmamızı,
Benim aynam olmanı,
Benim ben halimi sende görmeyi sevdim.
Bir suskunluğunu,bir yokluğunu sevemedim.
Ve gittin.
Kal diyemedim.
Öyle güzel bir geçmiş bıraktın ki,
Ben yokluğunun hüzünlerini de sevdim,
Ben seni çok sevdim...

Çınar GÖLE