ÇOCUKLAR

zaman ki o zaman
ne benim
ne senin olmayan zaman
uyansam yeniden
uyansam diyorum tan yeri ağarmadan
haykırsam
ve
boyasam gri gökyüzünü mavi umutlarla
ve
çıldırmışçasına haykırsam
haykırarak dağıtsam üstümüzdeki kara bulutları
dönüp te gafil avlasam
başkaldırsam
siz ölümün cellatlarına
para babalarına
silah tüccarlarına
zehir baronlarına
avazım çıktığınca bağırsam
kör ve sağır etsem sessiz çığlıklarımla

önce
anneleri uyandırsam
korkuya
endişeye mahal vermeden

sonra
çocuklar uyansa mavi bir dünyaya
çiçekli bahçelerde
kırlarda sokaklarda
oynasalar çamurda yürekleri kirlenmeden
hiç endişelenmese
inmese annelerin kirpiklerine kara bulutlar

kiminin gözlerine yıldız
kiminin dudaklarına tebessümler yüklense
düşmese yüreklerine gam

ekmeği suyu bol bu dünyada
ölmese
öldürülmese
zehire
sapkınlığa kurban edilmeden
paylaşarak çoğalsa çocuklar
kaybedilmese insanlığımız

Efkan ÖTGÜN