3
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
1977
Okunma
Yönsüzlüğünde kapıldığı
Fırtınlarda sürüklendi
Soguk iklim buzulundan güneşe
Kar tanesi
Yaşamı boyunca
Hep üşümüştü
Şimdi ise sıcacıktı
Güneşin ısıttığı yüreği
Yine de
Biliyordu
Çaresizce eriyeceğini
Ki,
Toprak ana çoktan açmıştı damarlarını
Bereketine can verecek damlaya
Kararlıydı kar tanesi
Eridiğinde
Yalnızca
Küskün bir çiçeğe can olacaktı
Ayırt edip aykırı otları
Eridi!
Yavaşça süzüldü
Asi bir karanfilin tohumuna
Susuzdu karanfil ve suskun
O yüzden
Şevkatle sarıp
Sonsuzca sevişti
Mavice gülümseyen kar tanesiyle
Var oluşun yazgısında
Her gün daha bir büyüdü karanfil
İçine işleyen kar tanesiyle
Ve sonra
Uzatıp başını
Toprağın damarlarından
Merhaba dedi güneşe
Tek tende iki kişilik merhaba….
Taylan KOÇ
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz