Elimi
Elinin nemiyle sula
Kaçır
Artçı depremlerden
Kalbinin şatosunu
Bir avlu manzarası değiliz artık
Minyatürlerde

Zaman
Aşkı
Dik sesli bir kuşa dönüştürdü
Tebdil edildik
Zırhlarla
Barış günlerine

Karamsar ve kaygılı
Bir ırmak gibi akıyoruz
Derinliğe
Şırıl şırıl
Gürültülü geçitlerde
Sivilcesiz ergenler taşıyor
Kalbimizin resmini
Akan coşan ve fakat
Bir kaynağa benzemeyen
Lanetle seslendirilmiş
Tıknefes resmimizi

Sesimi sesinle yargıla
Bağbozumu yaklaşırken

İçimi içine içir
Ressamlara ödünç ver
Kirpiklerinin asi dansını

Biz ki
Şehirlerin ruhuna sindik
Doğudan batıya doğru
Bacalardan tüten şehveti
Bozkırın ciğerine sunduk
Ağzımızla
Raylarla örselenmiş her dize
Ayarı kaçık her imge
Özbeöz kızımızdır artık
Kar beyazında

Sesini sesimden ödünç al
İçini içimden ödünç al
Tırtıkla fikrimi de
Gel beynimden
Ödün çal…



7 Kasım 2007

Şükrü Özmen