bu sana yazdığım son satırlar,
bu sana yazdığım son mektup,
şimdi,’sana yazdığım son mektup diyorsun ama,
senin hiç mektubun geçmedi ki elime’,
diyen sesini duyar gibi oldum bir an..
haklısın bu mektuplar,senin eline alıp,
ancak gözlüğünü takınca okayabileceğin mektuplardan değillerdi
kağıdı senin yüreğin,
kalemi benim yüreğim olan mektuplardı onlar,
okumamışsın,yada okumuş ama anlamamışsın,
bu mektubum da eline geçmeyecek muhtemelen,
yani yine okuyamayacaksın,yada okusan da anlamayacaksın,
çok fazla önemi de yok artık zaten bütün bunların..
ama bu satırları yazıyorum sana yine de,
bütün bunları bile bile,
çünkü vedasız ayrılıklar acıdır,
kalan için de,giden için de acıdır,
beni ancak,arkasından uğurlayacak,
kimsesi olmayan yolcular anlar,
istedim ki sana veda etmeden gitmeyim,
istedim ki,sen bu acıyı,
sen bu üzüntüyü tatma,
sözü daha fazla uzatmayacağım,
söyleyecek çok fazla şey yok zira..
kırılgan cümlelerim var sana dair
sözü nerden başlasam yarım kalıyor...



emine rezzan sipahi