Yakındır sırayla cemrelerin düşüp
bahar’ın donuk renkli kapımızın önünde belirmesi
hercai menekşelerin nergislerin kırlarda neşeyle boy göstermesi

tan yeri ağarınca
manolya ağaçlarının
meltem esintisi
sabah rüzgarıyla buluşarak
yüzümüzü okşayıp serinleterek
uykumuzdan uyandırması

ufak bir heyecan
heves mi kaldı gönülde sanki
umutlar kırık dökük
zordur toparlaması
biliyoruz gökkuşagı görünecek
toprak burcu burcu kokacak
bu şiddetli yağmur
şimşek sonrası

ama zaman bir ejderha
kaç kez kurtardık
canımızı pençelerinden
ne yazık ki agır yaralı

zedelenmiş bir yürekle
dermanı kesik dizlerle
yüce dağlara nasıl tırmanırız
zirvesine ulaşıp
zafer çığlığı atmayı
nasıl hayal edebiliriz

gerçeklerle yüzleşmek
tek korkumuzdu
bize bravo
hayallerdeki cesaretimize
edecek söz yok dogrusu.

Nuran KARACA
24.21
28.1.2018