Günden güne koptu gönül bağımız
Menfaatçi dostluk oldu çagımız
Değmezlere değer verdik çoğumuz
Degmezmiş hemşerim buna değmezmiş

Ne birini kırdım, nede ben üzdüm
Zor gün dostlarını kalbime yazdım
Kaç kere yar uçtu, kaç kere tozdum
Degmezmiş hemşerim buna değmezmiş

Kader deyip, biz çekince cefayı
Düzenbazlar sürdü zevki sefayı
Unutmadım dostlar, amma vefayı
Degmezmiş hemşerim buna degmezmiş

Ne Allah korkusu ne kalmış haya
Saglam olsa buzulurmu o maya
Kasıt yoksa, göz yummuştum hataya
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş

Belalardan, tek başıma sıyrıldım
Ne biri kolladı nede kayrıldım
Kimler için ben kimlerden ayrıldım
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş

Bir çok insan magdur bi çare kaldı
Hüzünden kederden payını aldı
En sonun da gördük, bak neler oldu
Değmezmiş hemşerim buna degmezmiş

Yüreğim atarken hep Vatan diye
Niye anlamazlar bizleri niye
Can Yurdumuz hariç, oda Türkiye
Degmezmiş hemşerim buna degmezmiş

Kendimi davama sadık kılmıştım
Gel deyince hiç sormadan gelmiştim
Her sözünü ilkem, Marşım bilmiştim
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş

Suç bende mi diye, ben beni yerdim
Boşaymış hep çabam kendimi yordum
Ne emmim, ne dayım, hepsini gördüm
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş

Yaram derin can evimden vuruldum
Gönül bu ya, pek çoguguna kırıldım
Kul Hızır’ım, çok koşturdum, yoruldum
Degmezmiş hemşerim buna değmezmiş
Değmezmiş hemşerim buna değmezmiş

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)