Kanat kanat uçuşsa, kuşlar gibi bulutlar,
Seyretsem gözlerinde, sevginin bin rengini.
Sevgi denizlerinde yüzer gibi umutlar,
Ne olurdu yazsaydı, kader aşka dengini...

Dinmeyen bir çağlayan gibi ömür aksaydı,
Kader, saçlarımıza ümit gülü taksaydı,
Gözlerde mutluluklar kıvılcımlar çaksaydı,
Bağlardık elimizle mutluluğun dengini...

Hep özlem düştü bana, hayatın ağacından,
Koştum, hiç yorulmadan, dağların yamacından...
Çiçekler yetiştirdim toprağın kıracından,
Yine de şükür dedim, yürek sevgi zengini...

Kaçtım tozlu yollardan, hep yeşile yürüdüm,
Umut şalını sarıp, hep ardımda sürüdüm,
Kalbimi sevgisiyle, düğüm düğüm bürüdüm,
Kör kuyulardan çıkıp, yine buldum engini...

Kartlar,hep ’hicran’ çıktı, falda, tüm destesiyle,
Yine de ümitlendim, bir sevdâ bestesiyle.
Ne şarkılar söyledim, yüreğimin sesiyle;
Bulamadım bir türlü sevdânın âhengini...

Nice nice kar yağdı, şu çâresiz başıma,
Haram lokma katmadım soframdaki aşıma,
’Bir mahzun kalbi vardı’ yazın mezar taşıma,
İstesem de yürekte söndürmedim yangını...

Hâlenur Kor