kutsal bir ışık gördüm gözlerinde
deli taylar gibi çoğalırken yalnızlığımız
mahşer çığlıklarıydı ayrılanlar konçertosunda nidamız
ey yabancı mimoza baharlarını kuşanıp senden çıktım

yüzük parmağımda yeni yollar
saksıları sıralanmış pencerelerin çiçekleri
o kimsesiz kagir evler
yaşamın ayrı bir trajedisi
ey yabancı mimoza kokan baharlardan sana geldim

avuçlarımda kelebekler ışığa koşuyorum alevler içinde
kırlangıç göçleriyle iniyorum şehrine
bir yanardağın kusması gibi seni yaşamak
alev alev kalbi yaralı medeniyetler gibiyiz haritalarda
kuşların cıvıltısına tahammül mü edemiyorsun kalbim
ey yabancı mimoza baharlarını kuşanıp senden çıktım

yorgunum yılkı atları kadar
çınar ağaçları gölgesinde sakla beni uyut
ürkmesin çığlığımdan revaklı avluların güvercinleri
bana hüzzam şarkılar söyle
vebalini al boynumdan
ölümsüzlük suyunu içen ben olmalıyım elinden
leyla ben olmalıyım aslı ben ferhat sen kerem sen
kaf dağının ardındaki kırmızı ankalar
kanadı kırık sevdalar adına küllerini yaktılar
ey yabancı mimoza kokan baharlardan sana geldim

Ömriye KARATAŞ
27.01.2018