Siper etmişim odamın duvarlarını
Kalelerim var
Sokağım var
Ana caddenin üzerinde
Yanı başında park
Çocuklarım var
Kadınım
Ve ben şiir yazarım
Aldırmadan

Gülerim
İlk gördüğüm insana
ilk geldiyse bu şehir’e
Gülen yüz görsün diye
Ben şiir yazarım
Serçemin parmaklarıma konduğunu görmeden

Ve aldırmam
Simit satan çocuğun çığlığına
Hep başımda
çığlık atar anasının avutamadığı
Son paramla elli tane simidini almıştım
Yüzü gülsün diye

Şiir yazarım
Bazen gençliğime dair
Hele o on yıl önceki aşkım var ya
Dört veledi arkasına takmış
Sokak sokak dolaşır
Bende onu bir adam sanmıştım
On yıl önceki gözlerimin bir başka gördüğünü unutmuşum
Dalmışım saclarına
Hani o ince fidan kızdan bir emare yok ki
Derken başımda bitti bizim çatlak kadın
Hep şiirime düşmandı
Nedeni Kıskançlık bu olmalı
Ne bilsin benim kalelerimin düşmediğini
Cephanemin bitmediğini