3
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
3262
Okunma
içimdeki çocuk büyüdükçe
terk edilen yalnızlığa sürükleniyorum
içimdeki çocuk büyüdükçe
karanlıklarda büyüyor
loş ışıklar ateş böceklerine aşık
içimdeki kasavetle sarmaş dolaş
ay küskün ben yalnız
yalnız başına büyüyen çocukluğum
gölgeler gibi suskun
oysa doğduğumda gülümsemiştim
bir çocuk düşün
elinde düş fırçası
bir boydan bir boya
çiçek ekse düşlerine
gölgeler gülümser mi
ardından binlerce çocuk
karanlığı yırtarcasına
kelebekler uçursa
bir uçtan bir uca
çok yoruldum
kırkı yaşlar ömrümde nasır
öyle ki sedef kakmalı suskunluk gibi
içimde can yarası
dışımda kalan suskun binlerce çocuk
5.0
100% (10)
Cevap Yaz