Sevr’e güvenerek demiş ki gafil;
"Kürdistan olacak yirmi iki il"
Poturunu bağla ve kendini bil,
Bu hayâl, başımı derde sokuyor.

Boş lâfla silinmez tarihin izi,
Musul’da, Kerkük’te koca bir mazi
Maraş’ım kahraman, Antep’im gazi
Burda tarih, her gün onur dokuyor.

Diyarbakır, Mardin... Tam medeniyet,
Binlerce şehitle ödendi niyet,
Bunlara göz koymak... Ne gafil niyet...
Üst akıl(!), hariçten gazel okuyor.

Aziziye destan, Erzurum dadaş,
Ağrı, göğe doğru yükselen bir baş...
Sarıkamış, Kars, onurlu savaş,
Hepsi, buram buram Türklük kokuyor.

Siirt, Bitlis, Maraş, Hakkâri ve Muş,
Kürt’üyle, Türk’üyle hepsi "biz" olmuş.
Başaklar, yıllardır dostlukla dolmuş
Dicle, Fırat onlar için akıyor...

Erzincan yaylası,Van’ın kalesi,
Nankörün içinde kalan hevesi...
Dağ, bayır, her yerde Türk’ün gür sesi....
Bilenmiş gözlerde şimşek çakıyor.

Birileri ona Sevr’i yutturmuş,
Tarihi, Lozan’ı hep unutturmuş.
"Kürdistan isterim" diye tutturmuş,
Bu aptalca hayâl, çok can yakıyor.

Buralar dağlıktır, iklimi serttir.
Doğunun insanı sağlamdır, merttir.
Terör, en çok onun başına derttir.,
Dik durup, nanköre çelme takıyor.

Bu bayrak bizimdir, bu yurt bizimdir,
Bu vatanda yaşayan her fert bizimdir,
Çerkez, Lâz, Arnavut, Kürt de bizimdir;
Bu toprakta herkes rızık ekiyor.

Kız alıp vermişler birbirlerinden,
Çoktan kaynaşmışlar, böyle derinden.
Davul, zurna sesi, düğün yerinden
Kürt’le Türk, el ele, halay çekiyor.

Emperyalist güçler, Sevr’in piçleri,
"Anadolu" denince, titrer içleri...
Bir yerini (!) yırtsa, yetmez güçleri,
Boşuna, gariban kanı döküyor...

"Misâk-ı Millî" bir anttır, silinmez.
Evliya diyarı,sırrı bilinmez;
YEDİ DÜVEL GELSE, VATAN BÖLÜNMEZ
Tarih, bize hep bu gözle bakıyor.

ÜnaL Beşkese