Bazen delice severken de çekip gider âşıklar.
Fırtınada sinmiş bir kedi kadar aciz
Kırmamak adına gider, hezimeti sineye çeker.

Ne garip, aşk ile çekip gitmek;
Sırtına vurur gibi palazı.
Geride kalanlar hürmetine,
Bırakıp da gitmek sevgiliyi...

Bir şiirdi yaşamak;
Maziyi, seni ve hayalini...
Hıçkırıklara boğulup sinmiş ve uykulu.

Bazen kırılır da kalp, umutsuzca sever yine.
Öylece çekip gider,
Geride kalanlar sahi, bugün ne yapar?

Yeniden doğmaktır yâr;
Kollarında bulunca saadeti,
Gitme kal, diye bekler.

Yokluğunda arzuyla tutuşmuş yanarken,
Azabın tadına varır.
Suskun dudakların acısını en derinden alır.

Hayret etme, ne olur yâr!
Bazen karasevdaya tutulduğu için,
Öylece çekip gider âşıklar.

Muhabbet, işte budur yâr.
Dalından koparmamak adına çiçeği,
Sonra son nefesine kadar kavrulup yanar da yanar…