Kim bilir kaç bahar geçecek üzerinden,
Kaç kere göçmen kuşlar gelip gidecekler,
Kaç serseri aşık umutları tüketecek,
Kim bilir kaç kez yüreğime karlar inecek...

Söyle sevgili !
Gidişin hasretim...
Sensizlik sessizliğim...
Yokluğun ecelim mi olacak?

Çıplak koylarda suskun kaldı dillerim,
Bir elim gözlerimde, bir elim yüreğimde,
İnen her damla toprağı kucaklıyor,
İçerimde dermansız yaralar açılıyor...

Belki orada, toprağımda bir ot yeşerir,
Beni yakan yaşlarım oraya can verir,
Yeni umutlar yeni hayatlar güverir,
Çıplak koylarda bir yaşam belirir...

Ahh ! Aşkımın asi yüreklisi...
Gönlümün tutsak sesi...
Ömrümün mavisi..
Gözüm yüzüne hasret mi kapanacak?

Ömrümün içinden bir çırpıda gelip geçtin,
Rüzgarına çarptım, ateşlendi yüreğim,
Besledi sevgim seni taşıdım kucağımda,
Feryadım suskun, isyanım var sana...