Cennetin koridorunda yürüyorum
İçim kıpır kıpır..
Büyük bir heyecan içinde ilerliyorum
Kâh hızlı adımlarla, kâh koşarak
Benim gibi birçok kişi de koşuyor
Ve..
Açılıyor bır cennet kapısı
İçeri giriyorum
Önce Kâinatın Sultanı Efendimiz (sav)i görüyorum
Kalbim yerinden çıkacak gibi..
Yanına yaklaşınca..
Ümmetim! diyor usulca,
Edeple eğiliyorum huzurunda
Ve ağlamaya başlıyorum katıla katıla
Seni çok özledim,nolur affet beni Efendim
Sana layık ümmet olamadım!
Vahsiyi affettiğin gibi beni de affeder misin?diyorum
Boynumu büküp,günahlarıma ağlıyorum..
O’nu üzdüğüm için utanıyorum kendimden..
Gözyaşlarıyla adını anıyorum
Bıraksalar beni keşke bıraksalar!.
Hep yanında kalsam,
Sonsuza kadar yanından ayrılmasam,
Bir Fâtımatüz-zehra da ben olsam!
Bakıyorum nur cemâline
Bakıyorum, bakıyorum ama bakmaya doyamıyorum..
Nolur beni bırakma Efendim diye yalvarıyorum
Yanıyor yüreğim!..
Bir an düşücek gibi oluyorum
Çöküyorum dizlerimin üstüne
Efendim nolur yardım et,
Ümmetini bırakma! diye yalvarıyorum
Alemlere rahmet olarak gönderilen kâinatın sultanı
Şefkatli gözleriyle yüzüme bakıyor
İçime bir su serpiliyor
Okşuyor başımı mübarek elleriyle
İçim öyle bir huzurla doluyor ki
Ruhum kuş olup uçacak gibi oluyor sanki...
Mescidi Nebevi..
Bir gece yarısı..
Otururken..
Dalmışken böyle bir hülyaya..
Gül kokusuyla uyanıveriyorum birdenbire
Acaba birileri koku mu sıktı diye bakıyorum
Kimsecikler yok!
Peki bu koku nereden geldi?
Acaba Efendim sahiden yanıma mı teşrif etti?
Bu nasıl bir koku aman Allahım!
Efendim! Ben senin o gül kokuna kurban olayım!
Başlıyorum tekrar ağlamaya
Ağlıyorum ağlıyorum..
Sonra..
Siliyorum gözyaşlarımı
Toparlıyorum kendimi
Şükrün deminde gidiyorum secdeye
Hamdediyorum, şükrediyorum..
Bakıyorum etrafıma nemli gözlerle
Açıp ellerimi dualar ediyorum Rabbime
Bırakma Rabbim bırakma
Kavuştur nolur beni de Efendime! diye yalvarıyorum Kainatın biricik Sahibine..

.......