Ah be ölüm
Niye sende çözülecek gibi durur
Şu gönlümde ki kör düğüm

Daha çocuktum aramaya başladığımda
Tımarhanelik aklımda
Kışa dönerken umutlarım
Yirmili yaşlarda buldum onu

Lakin geç anladım yetmediğini
Sen dilediğin kadar sevsende
Her şey sevdiğin yürekte başlar
Fakat yer yoksa sana
Aldığın nefesi tükürüp hayata
Gözyaşında sararmışsın yaranı
Kabuk bağlayacağından değil ya
Acın hafiflesin diye

Kayboluştan bir önce
Belkilerin rol aldığı ikinci sahne
Onun sokağında lambalara komşu
Ay ışığına misafir olup durulan
Odasında ki lambadan sızıp
Yüreğini hapseden o belkiler
Ne kadar aptalca bir intihar olsada
Yüreğinde ki sevda bu halin yazarı

Sorma kayboluşun nasılını ve nedenlerini
Senin hayal ettiğin o günü
Beyaz gelinliği ile
Başka birine yar olurkendir
Ancak yüreği alev alıp yananlar bilir

Saatler ne geceyi çeyrek geçer
Ne de aabaha beş vardır
Akrep ve yelkovan ölüme ayarlı
Döner boş duvarında

Çocukken ararsın
Gençliğinde bulup seversin
Lakin kader bu ya yaşlanmadan kaybeder
Yaşlanmadan sevdan ile kaybolur bitersin