3
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1423
Okunma
Geceleri çok severdim
Hiç üşümezdi yorgan altında kalan tenim…
Her sabah
Duvarlarımızdan işleyen
Soğuk karşılardı
Yüzümüzün
Yorgan üstü/ayaz yemiş yanını
Ki;
Her akşam
Annemin umuduydu
Sobada
Bir avuç közün olması
Gün/aydınlığına
Yine de
Sabaha hiç köz
Olmazdı
Soğuktu hep uyanışlarımız
Ve
Ben
Kalkınca sadece ayak uçlarıma bakardım
Çekiştirip
Kazağımın kollarını
Üşümesin diye
Parmaklarımı saklardım
Göremezdi kimse ellerimi
Ellerim yoktu
Annem kızardı
Aldırmazdım!
Tek derdim
Basınca bulutlara gömülen
Deliksiz bir ayakkabıydı
Kafamın
Çocuk köşelerine saklanan düşünde
Oysa
O zamanlar
Düşlerinin peşinden koşanlar
Vuruluyordu ülkenin sokaklarında
O yüzden
Ben
Çocukluğumda
Vazgeçtim
Düşlerimi kovalamaktan
Düşlerinde
Vurulmasın diye insan…
Taylan KOÇ
5.0
100% (9)
Cevap Yaz